Po raz kolejny stanowisko Kom el-Dikka w Aleksandrii było sceną ważnego odkrycia: badacze z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW odsłonili tam nową mozaikę z okresu rzymskiego.
Stanowisko położone w sercu antycznego miasta jest badane od 1960 r. przez ekipę CAŚ UW, we współpracy z Ministerstwem Starożytności Egiptu. Odkopano tam duży fragment późnoantycznej zabudowy (z IV–VII wieku), w tym niewielki teatr, cesarskie łaźnie oraz unikalny zespół 22 sal wykładowych – pozostałości starożytnego „uniwersytetu”. Można je teraz zwiedzać w Parku Archeologicznym, utworzonym we współpracy z polskimi archeologami i konserwatorami.
W ostatnich latach prace wykopaliskowe koncentrują się na badaniach architektury mieszkalnej rzymskiej Aleksandrii (I–III wiek), która jak dotąd była słabo poznana. – Skądinąd wiadomo, że budynki z tego okresu mogą być bogato zdobione, co znalazło potwierdzenie w naszych tegorocznych okryciach – opowiada dr Grzegorz Majcherek, kierownik misji CAŚ UW w Aleksandrii. – W jednym z domów mieszkalnych odkryliśmy piękną mozaikową posadzkę –wyjaśnia archeolog.
Główne pole tej wielobarwnej posadzki, która mierzy 2,6 x 2,6 m, składa się z sześciu heksagonalnych paneli otaczającymi panel centralny i zdobionych kwiatami lotosu i obramowanych wijącymi się ornamentami. W pozostałych polach umieszczono pąki lotosu. Cała kompozycja mozaiki, którą uzupełnia dekoracja z astragali i rozet, jest typowa dla triclinium, czyli paradnej izby jadalnej rzymskiego domu.
Kompozycja z użyciem koła wpisanego w kwadrat, niezwykle popularna w rzymskim Egipcie, uważana jest za element charakterystyczny dla stylu aleksandryjskiego. To najnowsze odkrycie, w połączeniu z innymi wielobarwnymi posadzkami mozaikowymi odkrytymi poprzednio podczas prac na Kom el-Dikka i eksponowanymi w tzw. Willi Ptaków, świadczy nie tylko o zamożności niegdysiejszych mieszkańców badanych domów, ale także o popularności sztuki mozaikarskiej wśród ludności antycznej Aleksandrii.
Pobierz komunikat prasowy