Zapraszamy na serię wykładów gościnnych na temat najważniejszych stanowisk archeologicznych w północnej Etiopii. Trzydniowe seminarium „Wirtualna podróż po archeologii Tigraj, w Etiopii” jest częścią zajęć pt. „Archeologia starożytnej Etiopii: kultura i cywilizacja Aksumitów” prowadzonych przez dr Michelę Gaudiello z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
W seminarium wezmą udział zaproszeni prelegenci – kierownicy trzech najważniejszych stanowisk archeologicznych w północnoetiopskim regionie Tigraj. Zaprezentują oni wyniki kilkudziesięciu lat badań na swoich stanowiskach.
Wykłady będą odbywać się na platformie Zoom. Aby otrzymać linki, należy napisać do dr Micheli Gaudiello: m.gaudiello@uw.edu.pl
Program (pobierz jako PDF):
- Dzień 1: środa, 13 kwietnia 2022 r., godz. 11.00
Wykład: Wirtualna podróż po archeologii Tigraj, Etiopia: SEGLAMEN
Dr Luisa Sernicola
Współpracowniczka Zakładu Azji, Afryki i Basenu Morza Śródziemnego, Uniwersytet Neapolitański „L’Orientale”; współkierująca Włoską Ekspedycją Archeologiczną w Aksum
Abstrakt: Od 2010 roku Włoska Ekspedycja Archeologiczna w Aksum Uniwersytetu Neapolitańskiego „L’Orientale” i IsMEO (Associazione Internazionale di Studi sul Medietrraneo e l’Oriente) prowadzi badania na przedaksumickim stanowisku Seglamen. Badania w Seglamen są częścią szerszego projektu mającego na celu rekonstrukcję historii populacji, interakcji człowiek-środowisko, mobilności ludzi i sieci handlowych w środkowo-zachodniej Tigraj między początkiem I tysiąclecia p.n.e. a końcem I tysiąclecia n.e. Podczas wykładu zostaną zaprezentowane wyniki dziesięciu lat badań oraz omówione najważniejsze kwestie związane z postawionymi problemami badawczymi.
- Dzień 2: środa, 20 kwietnia 2022 r., godz. 11.00
Wykład: Wirtualna podróż po archeologii Tigraj, Etiopia: BIETA GIYORGIS
Prof. dr Andrea Manzo
Kierownik Zakładu Azji, Afryki i Basenu Morza Śródziemnego, Uniwersytet Neapolitański „L’Orientale”, profesor archeologii nubijskiej, archeologii Etiopii i archeologii doliny Nilu; kierownik Włoskiej Ekspedycji Archeologicznej do Sudanu Wschodniego i współkierownik Włoskiej Ekspedycji Archeologicznej w Aksum
Abstrakt: W 1993 roku Włoska Ekspedycja Archeologiczna w Aksum wznowiła prace terenowe po około dwudziestoletniej przerwie spowodowanej etiopską wojną domową przeciwko reżimowi Derg. Wznowienie działań w terenie polegało na realizacji projektu badawczego, prowadzonego w ścisłej współpracy z Boston University w Bieta Giyorgis, na wzgórzu położonym bezpośrednio na północ od Aksum, pod kierunkiem R. Fattovicha i K.A. Barda. Włosko-amerykański zespół prowadził badania w Ona Enda Aboi Zewge i Ona Nagast, odpowiednio na cmentarzysku i w osadzie. Badania te dostarczyły pierwszych dowodów na istnienie nowej fazy w sekwencji kulturowej i chronologicznej regionu Aksum, czyli okresu Proto-Aksumickiego (III-I w. p.n.e.), rzucając światło na początki kultury Aksum. Ponadto, badania innych stanowisk zarejestrowanych na wzgórzu i w jego pobliżu dostarczyły istotnych informacji na temat procesów społeczno-gospodarczych i kulturowych zachodzących w regionie Aksum między I tysiącleciem p.n.e. a I tysiącleciem n.e. Podczas prezentacji zostaną przedstawione i omówione najważniejsze wyniki projektu.
- Dzień 3: środa, 1 czerwca 2022 r., godz. 11.00
Wykład: Wirtualna podróż po archeologii Tigraj, Etiopia: YEHA, Kształtowanie się złożonego społeczeństwa na początku I tysiąclecia p.n.e.
Dr Iris Gerlach, dr Sarah Japp i dr inż. Mike Schnelle
Deutsches Archäologisches Institut, Berlin
Abstrakt: Na początku I tysiąclecia p.n.e. migracja ludności sabejskiej z okolic Marib w dzisiejszym Jemenie doprowadziła do powstania złożonego społeczeństwa na północy Rogu Afryki. Interesy ekonomiczne, takie jak lukratywny handel złotem, obsydianem i kadzidłem, były prawdopodobnie powodem zakładania osad po afrykańskiej stronie Morza Czerwonego.
Innowacje społeczne i techniczne pochodzące z Arabii Południowej kształtowały przez około 300 lat kulturę „etio-sabejską”. Do zmian społecznych należało m.in. przyjęcie instytucji politycznych i religijnych Sabejczyków, a do technicznych – wprowadzenie pisma i języka sabejskiego, a także wdrożenie południowoarabskich form architektonicznych.