Abu Simbel

Abu Simbel

• Nazwa projektu:

  Unesco Nubian Salvage Campaign

• Typ stanowiska:

  świątynia

  Lokalizacja:

  południowa część Dolnej Nubii (około 300 km na południe od Asuanu)

  Datowanie:

  – okres panowania Ramzesa II

Najciekawsze odkrycia:

– świątynia Ramzesa II

Historia badań:

Badane przez misję CAŚ UW w latach:

1963–1968 (działania projektowe w latach 1959–1960)

Typ badań:

badania ratunkowe, prace konserwatorskie

Kierownicy badań:

Kazimierz Michałowski

Instytucje współpracujące:

– Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego
– Ministerstwo Starożytności Egiptu

Informacje dodatkowe:

Skalne świątynie w Abu Simbel zostały odkryte w 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika Johanna Ludwiga Burckhardta, a w roku 1817 odsłonięte i zbadane przez Giovanniego Battistę Belzoniego. W 1960 roku rozpoczęto budowę Wysokiej Tamy Asuańskiej, a w 1964 rozpoczęto zalewanie utworzonego przez tamę Jeziora Nasera. Operacja przeniesienia świątyń została sfinansowana przez rząd Egiptu i UNESCO.

Opis stanowiska i badań:

Abu Simbel położone w Dolnej Nubii, niegdyś nad Nilem, obecnie nad Jeziorem Nasera. Na stanowisku znajduje się kompleks składający się z dwóch wykutych w skale świątyń upamiętniających Ramzesa II i jego małżonkę Nefertari.

Na początku lat 60. XX wieku projekt budowy na Nilu Wysokiej Tamy Asuańskiej zagroził całkowitym zalaniem świątyń skalnych w Abu Simbel. W 1963 roku Kazimierz Michałowski został mianowany przewodniczącym Międzynarodowej Komisji Ekspertów powołanej przez rząd Arabskiej Republiki Egiptu do opracowanie projektu ratowania tych budowli, co stanowiło dowód wielkiego autorytetu i wysokiej oceny jego wiedzy fachowej. W zespole polskich badaczy opracowujących projekt znaleźli się m.in. prof. Cebertowicz z Politechniki Warszawskiej i Antoni Ostrasz, a później także: Leszek Dąbrowski oraz specjaliści z Politechniki Warszawskiej. Poza polskim projektem powstały także inne zakładające pozostawienie świątyń na miejscu lub ich przeniesienie wyżej. Po wielu debatach wybrano projekt egipsko-szwedzki zakładający przeniesienie świątyń wyżej ponad lustro wody Jeziora Nasera.

W latach 1964–1968 świątynie zostały pocięte na bloki i przeniesione ponad lustro wody, na miejsce położone o około 65 m wyżej w stosunku do swej pierwotnej lokalizacji.

Galeria: