Rozstrzygnięty został 27. konkurs grantowy OPUS Narodowego Centrum Nauki. Wśród badań, którym przyznano finansowanie jest projekt prof. Piotra Bielińskiego z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego pt. „Rozwoje i upadki. Dynamika i mechanizmy rozwojów oraz załamań osadnictwa w górach północno-zachodniego Omanu w epoce brązu i żelaza”.

Projekt ma na celu rekonstrukcję dynamiki i mechanizmów powstawania, rozwoju oraz upadku osadnictwa we wczesnej epoce brązu (3100–2000 p.n.e.) i epoce żelaza (1300–300 p.n.e.) w północno-zachodnim Omanie. W tych dwóch okresach, przedzielonych tysiącletnią przerwą, obserwuje się intensywny rozwój osadnictwa, związany z istotnymi zmianami społeczno-ekonomicznymi i technologicznymi. W epoce brązu kluczowe znaczenie miał rozwój technologii obróbki miedzi i ceramiki, zaczynało się też kształtować rolnictwo irygacyjne, co sprzyjało większej złożoności społecznej. W epoce żelaza istotny wpływ na osadnictwo miało wprowadzenie systemu falaj i udomowienie wielbłąda, które ułatwiły komunikację i handel, prowadząc do powstania zorganizowanej zabudowy protomiejskiej.

Badania skupią się na górskim regionie Qumayrah, reprezentatywnym dla strefy górskiej Arabii Wschodniej, charakteryzującym się dostępem do surowców mineralnych (np. miedzi) oraz ważnymi szlakami handlowymi. Analiza obejmie oba okresy, umożliwiając zrozumienie długofalowych zmian w adaptacji społeczności do warunków środowiskowych oraz wpływu technologii na rozwój i upadek osadnictwa. Projekt pozwoli także stworzyć model osadnictwa dla trudnych warunków górskich tego regionu.

Prof. Piotr Bieliński, przewodniczący Rady CAŚ UW i były dyrektor tej instytucji, wieloletni wykładowca  w Instytucie Archeologii UW, kieruje omańsko-polską ekspedycją pracującą w regionie Qumayrah, gdzie realizował już projekt badawczy finansowany z grantu NCN Harmonia 10. Stoi też na czele Kuwejcko-Polskiej Misji Archeologicznej, a w swojej karierze kierował też licznymi projektami terenowymi w Syrii i Iraku.