Studia Palmyreńskie 14

autor

  • BUY ONLINE

  • Jacques Seigne, Observations sur la topographie de Palmyre (=Studia Palmyreńskie 14), Warszawa: PCMA UW, WUW, 2021

    Warszawa 2021
    Wydanie pierwsze
    ISBN 978-83-235-5488-2
    https://doi.org/
    298 stron
    Oprawa miękka ze skrzydełkami

    Studia zebrane w tym tomie są owocem wieloletnich badań prowadzonych nad wspaniałymi hellenistycznymi i rzymskimi zabytkami Palmyry, miasta w oazie na Pustyni Syryjskiej ostatnio ciężko dotkniętego zniszczeniami podczas konfliktu w Syrii. W swoich badaniach Jacques Seigne opiera się na bogatej literaturze, w tym na najnowszych opublikowanych opracowaniach. Ale korzysta także z własnego doświadczeniu „chodzenia, mierzenia i rysowania” Palmyry w latach 1977-1996, jak również badań w okolicach Palmyry, które prowadził przez całe życie.

    Seigne analizuje najpierw chronologię, rozwój, jak też rekonstrukcję i funkcję pojedynczych struktur architektonicznych i budynków w porządku topograficznym, a następnie przechodzi do zagadnień tematycznych związanych z badaniem sieci powiązań komunikacyjnych w mieście i w jego bezpośrednim otoczeniu. W pierwszej części książki, obejmującej 10 rozdziałów, przedstawiono poszczególne zabytki i obszary, takie jak budynki na Gebel Mountar, agora i związane z nią budowle, dwie monumentalne „kolumny Baalszamina”, monumentalny ołtarz pod Wielką Kolumnadą oraz tzw. Cezareum, teatr, monumentalny Łuk, zachodnia fasada wczesnego sanktuarium Bela, sanktuarium Nabu i tzw. sala bankietowa powiązana z tym sanktuarium. Sześć rozdziałów w drugiej części tomu poświęconych jest rozważaniom na temat sieci komunikacyjnej w mieście i w jego najbliższym otoczeniu. Analizy te obejmują duże Wadi Al-Suraysir i drogę biegnącą tym wadi, dostęp z niej do agory, poprzeczną kolumnadę i trzy odcinki Wielkiej Kolumnady. Następnie autor podsumowuje swoje poglądy na temat rozwoju urbanistycznego miasta od II tysiąclecia p.n.e. do IV wieku n.e. Osobny rozdział poświęcony jest systemowi zaopatrzenia w wodę.

    Łącząc te obserwacje i hipotezy dotyczące topografii starożytnego miasta, Seigne przedstawia długo oczekiwaną, wstępną syntezę rozwoju urbanistycznego Palmyry od II tysiąclecia p.n.e. do początku IV wieku n.e.

    Jacques Seigne jest francuskim archeologiem i architektem, którego kariera zawodowa zawiodła go na wykopaliska archeologiczne, najpierw na Delos w Grecji, a następnie w Syrii i Jordanii. Jest dyplomowanym architektem z tytułem doktora historii. W latach 1977-1996 pracował w Institut français d’archéologie du Proche-Orient (Ifapo), głównie w Palmyrze, gdzie dokumentował sanktuarium Nabu, oraz w Jerash (Jordania). Po powrocie do Francji był dyrektorem ds. badań w CNRS i wykładał na Uniwersytecie Franciszka Rabelais w Tours.

    Wielokrotnie powoływano go jako eksperta do spraw renowacji zabytków w Syrii i Jordanii. Obecnie jest członkiem Komitetu Naukowego UNESCO ds. renowacji i zarządzania zabytkami Palmyry.

    Do pobrania:
Languages