Dolina Eszmuna

Dolina Eszmuna

Dolina Auali

Wadi Bisri

• Nazwa projektu:

  The Eshmoun Valley (Wadi Bisri) Project

• Typ stanowiska:

  w wyniku badań powierzchniowych odkryto stanowiska różnych typów: warsztaty krzemieniarskie, wioski, nekropole

  Lokalizacja:

  Liban
  Dolina Auali/Eszmuna
  Okolice współczesnego miasta Saida (starożytnego Sydonu),

  Datowanie:

  – okres neolitu, VII tysiąclecie p.n.e. (zabytki krzemienne)
  – okres hellenistyczny (ceramika)
  – okres rzymski i późnoantyczny, III–VII wiek n.e. (osady i nekropole)
  – okres nowożytny (tradycyjna zabudowa mieszkalna datowana aż do początku XX wieku n.e.)

Najciekawsze odkrycia:

– neolityczne pracownie krzemieniarskie
– wykute w skale grobowce z okresu rzymskiego

Historia badań:

Badane przez misję CAŚ UW w latach:

2004–2008

Typ badań:

Badania powierzchniowe

Kierownicy badań:

Michał Neska
Krzysztof Jakubiak

Instytucje współpracujące:

– Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego
– Direction Générale des Antiquités

Opis stanowiska i badań:

Prace misji CAŚ UW miały charakter badań powierzchniowych nad mikroregionem stanowiącym naturalne zaplecze gospodarcze jednego z najważniejszych miast Fenicji, Sydonu. Dolina Auali jest typową dla Libanu doliną górską, z rzeką, u której ujścia znajdowała się jedna z najważniejszych świątyń poświęconych kultowi Eszmuna. który był utożsamiany z greckim Asklepiosem i rzymskim Eskulapem. Badany obszar obejmował teren długi na około 20 km i szeroki, w zależności od ukształtowania terenu, na kilkaset metrów do kilku kilometrów.

W trakcie prac natrafiono na ślady licznych pozostałości po osadnictwie wiejskim potwierdzające, że teren ten był intensywnie wykorzystywany w starożytności. Wydaje się, że apogeum tego procesu trwało od IV wieku n.e. po schyłek starożytności. Obok śladów osadniczych najważniejszymi pozostałościami świadczącymi o wykorzystaniu doliny są nekropole, odnajdywane przy większości osad. Charakterystyczne jest to, że wszystkie zarejestrowane grobowce były wykute w skale i miałe liczne nisze przeznaczone na sarkofagi. Grobowce także są datowane na okres rzymski i późnorzymski (I–IV wiek n.e.).

Galeria: