Khalde
Qobbet Ech Choueifat
-
Nazwa projektu:
Polsko-Libańska Misja Archeologiczna w Khalde (Qobbet Ech Choueifat)
Facebook:
-
Typ stanowiska:
Osadnicze
Lokalizacja:
Liban
Południowe przedmieścia Bejrutu
Centralna FenicjaDatowanie:
– chalkolit (5500–3700 p.n.e.)
– późna epoka brązu (1400–1150 p.n.e.)
– epoka żelaza (1150–530 p.n.e.)
– okres perski (530–330 p.n.e.)
– okres hellenistyczny (330–63 p.n.e.)
– okres rzymski (63 p.n.e.–324 n.e)
– okres wczesnobizantyjski (324–641 n.e.)
Najciekawsze odkrycia:
– cmentarzysko fenickie z Epoki Żelaza z ponad 400 zidentyfikowanymi grobami
– winiarnie z okresu rzymskiego/wczesnobizantyjskiego
– magazyny
– termy
– mozaiki wczesnobizantyjskie
Historia badań:
Badane przez misję CAŚ UW w latach:
2007, 2017
Typ badań:
Badania powierzchniowe
Kierownicy badań:
Tomasz Waliszewski, Instytut Archeologii UW (2007)
Mariusz Gwiazda, Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW (2017)
Instytucje współpracujące:
– Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego
– Direction Générale des Antiquités du Liban
Informacje dodatkowe:
Pierwsze badania archeologiczne w tym miejscu rozpoczęto w 1960 r., kierował nimi H. Kalayan. Odsłonięto termy i domy z mozaikami z motywami geometrycznymi datowane na okres rzymski i wczesnobizantyjski. W kolejnych latach pracami na tym stanowisku archeologicznym kierował R. Saidah, który odsłonił cmentarzysko z epoki żelaza z ponad 400 grobami. W 2007 r. członkowie Polsko-Libańskiej misji kierowanej przez T. Waliszewskiego zadokumentowali elementy tłoczni oliwy znajdujących się na styku stanowiska i autostrady.
Opis stanowiska i badań:
Stanowisko archeologiczne Khalde znajduje się nieco ponad 2 km na południe od bejruckiej dzielnicy Awza’i. Obecnie oddalone jest o 180 m od wybrzeża Morza Śródziemnego. Od wschodu graniczy z lotniskiem im. R. Haririego w Bejrucie i autostradą prowadzącą do Sydonu. Zasięg starożytnych pozostałości od północy i południa ograniczają współczesne zabudowania. Teren ten ma powierzchnię ok. 0.8 hektara i zwany jest Qobbet Ech Chouaifat. Pozostałości starożytnych zabudowań zlokalizowane są na szczycie i u podnóża skalnego wypiętrzenia ze zlepieńca piaskowego.
W trakcie prac prowadzonych przez Polsko-Libańską misję natrafiono przede wszystkim na pozostałości rzymskiej i wczesnobizantyjskiej osady. Zidentyfikowano tu liczne winiarnie z wielkimi zbiornikami na sok z winogron. Tego rodzaju zabudowania są nieliczne na terenie Libanu. Jest tak pomimo tego, że produkcja wina w Fenicji i jego eksport są dobrze udokumentowane w źródłach historycznych i archeologicznych. Duża liczba zbiorników na wino odsłoniętych w Khalde świadczy o tym, że lokalna produkcja była bardzo rozwinięta. Najprawdopodobniej równocześnie w osadzie produkowano amfory, wykorzystywane do transportu tego trunku. Pojemniki te wraz z winem w okresie dojrzewania były prawdopodobnie przechowywane w częściowo odsłoniętym magazynie. Jego dolna część jest wykuta w podłożu skalnym, co gwarantowało utrzymanie niskiej temperatury. W trakcie badań zadokumentowano także elementy tłoczni oliwy. Wskazuje to na zróżnicowany charakter lokalnej produkcji rolnej.
Khalde jest także jedną z niewielu fenickich wsi, na której odkryto pozostałości term z okresu rzymskiego/wczesnobizantyjskiego. Wskazuje to, że ludność tej osady miała dostęp do instalacji o luksusowym charakterze. Względną zamożność mieszkańców Khalde potwierdzają także znaleziska mozaikowych podłóg z motywami geometrycznymi i floralnymi.
Gwiazda, M., Wicenciak, U., Rzeźnik, S. & Waliszewski, T. (w druku). Archaeological works in Khalde (Qobbet Ech Choueifat) during 2017, Bulletin d’Archéologie et d’Architecture Libanaise
Waliszewski, T. (2014). Elaion. Olive Oil Production in Roman and Byzantine Syria–Palestine, (=PAM Monograph Series 6), Warszawa: PCMA, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Wybrana bibliografia stanowiska:
Saidah, R. (1967). Fouilles de Khaldeh. In Bulletin du Musée de Beyrouth 20, 165–169.
Saidah, R. (1966). Fouilles de Khaldeh. In Bulletin du Musée de Beyrouth 19, 51–90 pls. I–VI.
Saidah, R. (1965). Fouilles de Khaldeh. In Bulletin du Musée de Beyrouth 18, 116–117.